Categorie: BOEKEN

De loyaliteit tussen echtelieden is een goudmijn voor de literatuur, een schatkist vol mededogen. Je vergaloppeert je er snel aan, maar soms lukt het iemand om naar het hoogste te reiken. Zoals nu de Ierse auteur Bernard MacLaverty, in zijn roman Midwinter Break.

‘Schrijvers in de wereld van volwassenen schrijven vaak voor zichzelf, en voor mensen die precies zo zijn als zij. Wat voor een uitdaging biedt dat? Wij jeugdboekenschrijvers schrijven niet voor onszelf,’ zegt Young Adult-schrijver Keith Grey. Over een genre vol boeken over al het ongewenste waaruit het leven nu eenmaal bestaat.

Een artikel om uit te printen en in te binden. Want online is wel leuk en aardig, maar er gaat niets boven lezen op papier, betoogt Elisa Veini. ‘Mens, roep ik vaak tegen mezelf, volg je tijd en hou op met dat papier. Vergeefs.’

Eindelijk is-ie er dan: de langverwachte vertaling van de definitieve biografie van rock-‘n-rollbeest Lou Reed. ‘Hij was stom, weerzinwekkend en afschuwelijk.’ En joeg menig journalist, onder wie Fons Dellen, in de gordijnen.

‘Er is niet veel voor nodig om je herinneringen te laten veranderen. Ze nog eens aan iemand vertellen is soms al genoeg,’ schrijft geheugenprofessor Douwe Draaisma in zijn nieuwe boek Als Mijn Geheugen Me Niet Bedriegt.

Anders dan in kinderboeken, sprookjes en fabels spelen dieren zelden of nooit een hoofdrol in de literatuur. In hun nieuwe romans verkennen de Vlaming Elvis Peeters en de Canadees Yann Martel nu de mogelijkheden om dieren op te voeren als volwaardige personages. Met gekruisigde chimpansees en bestialiteit met een Rottweiler tot gevolg.

Decennialang belichaamde Pierre Cuypers ‘de lelijke tijd’. Sinds de verbouwing van zijn Rijksmuseum lijkt de waardering voor de architect, die katholiek Nederland in de 19e eeuw weer een gezicht gaf, toe te nemen. Deze maand verscheen een nieuw boek van zijn biograaf Wies van Leeuwen. ‘Ik denk dat ik snel ruzie met hem zou hebben gehad.’

Schrijver en psychiater Frederik van Eeden was een van de mensen die eind 19e eeuw beseften dat de vooruitgang een keerzijde had. Portret van de man die fungeerde als doorgeefluik van nieuwe ideeën maar nooit werd wat hij wilde zijn: iemand uit één stuk.

In Japan lijkt het woord kinderachtig geen negatieve connotatie te hebben. Volwassen mannen met een heuptas met een pluche knuffel, wegafzettingen met vrolijke girafjes, alles en iedereen is kawaii. Waar komt dat vandaan?

We kunnen zo veel mindfulness, meditatie en yoga praktiseren als we willen maar het blijft symptoombestrijding. Werkelijke rust vinden we niet meer, stellen auteurs als Jonathan Crary en Nicholas Carr. Maar misschien is er een remedie.