Het werk van de vorig jaar overleden cineaste Agnès Varda was al vroeg doordrongen van het idee dat het leven een breekbare onderneming is. Later werd het verzet tegen de minachting van ouderdom van mensen en spullen zelfs haar leidmotief. ‘Hoe je naar dingen kijkt maakt ze mooi’.
Auteur: ELISA VEINI
Elisa Veini studeerdere culturele antropologie, werkte bij musea en maakte documentaireprojecten. Ze werkt als communicatieadviseur bij het University College Utrecht en schrijft over literatuur, film en marginalia op haar website www.elisaveini.com. Zie www.slowdocs.com voor haar boeken en films.
Geen tijdelijke retraite, maar gewoon radicaal kappen met sociale media. Elisa Veini legt uit waarom ze dat aan het begin van dit jaar heeft gedaan. ‘Daar spartel je dan, met je wil om impact te maken, om gezien te worden en iets te betekenen voor al die onmisbare anderen.’
‘Interpretaties gaan al snel ten koste van de fantasie’, zegt de Israëlische choreograaf Ohad Naharin. Zijn dansvoorstellingen, zoals het recente The Hole, zijn niet vast te leggen in een bepaald kader. ‘Het is de essentie van alles in niets.’
De kunst van het nietsdoen is verdwenen in Valbona. In een mum van tijd is het dorpje in de Albanese Alpen een regionaal centrum van milieuactivisme geworden. De voormalige eigenares van een New Yorkse boekwinkel probeert intussen het tij te keren. Het roept allerlei vragen op over het gevoel ergens bij te willen horen.
‘Schrijvers in de wereld van volwassenen schrijven vaak voor zichzelf, en voor mensen die precies zo zijn als zij. Wat voor een uitdaging biedt dat? Wij jeugdboekenschrijvers schrijven niet voor onszelf,’ zegt Young Adult-schrijver Keith Grey. Over een genre vol boeken over al het ongewenste waaruit het leven nu eenmaal bestaat.
Een artikel om uit te printen en in te binden. Want online is wel leuk en aardig, maar er gaat niets boven lezen op papier, betoogt Elisa Veini. ‘Mens, roep ik vaak tegen mezelf, volg je tijd en hou op met dat papier. Vergeefs.’
Iedereen kent de tango, de weemoedige dansmuziek van Piazzolla en Danny Malando. Een genre dat sterk hecht aan traditie maar ook snakt naar vernieuwing. De Nederlandse bandeonist Gerard van Duinen is zo’n vernieuwer. Een interview over het wezen van de tango: ‘Ik vind mijn muziek geslaagd als twee dansers opstaan en in omhelzing wegdansen.’
We kunnen zo veel mindfulness, meditatie en yoga praktiseren als we willen maar het blijft symptoombestrijding. Werkelijke rust vinden we niet meer, stellen auteurs als Jonathan Crary en Nicholas Carr. Maar misschien is er een remedie.
De wereld moet een andere richting kiezen om te kunnen overleven, vindt de Braziliaanse fotograaf Sebastião Salgado. Wim Wenders maakte over deze inspirator de documentaire The Salt of the Earth – een merkwaardig afstandelijke film.