Het werk van de vorig jaar overleden cineaste Agnès Varda was al vroeg doordrongen van het idee dat het leven een breekbare onderneming is. Later werd het verzet tegen de minachting van ouderdom van mensen en spullen zelfs haar leidmotief. ‘Hoe je naar dingen kijkt maakt ze mooi’.
Schift Berichten
Een vriend die lang geleden geen andere uitweg zag dan zichzelf van het leven te beroven. Een roadtrip door de VS. Het huiselijk geluk op de nieuwe plaat van Bill Callahan. En hoe zulke uiteenlopende onderwerpen in je hoofd kunnen versmelten tot een eenheid.
Naar het leven kijken als een verhaal met onherhaalbare scènes kan troostend werken. Maar wat als de denkbeeldige auteur een writer’s block heeft, of een einde bedenkt dat je werkelijk niemand gunt?
Geen tijdelijke retraite, maar gewoon radicaal kappen met sociale media. Elisa Veini legt uit waarom ze dat aan het begin van dit jaar heeft gedaan. ‘Daar spartel je dan, met je wil om impact te maken, om gezien te worden en iets te betekenen voor al die onmisbare anderen.’
‘Interpretaties gaan al snel ten koste van de fantasie’, zegt de Israëlische choreograaf Ohad Naharin. Zijn dansvoorstellingen, zoals het recente The Hole, zijn niet vast te leggen in een bepaald kader. ‘Het is de essentie van alles in niets.’
Wie waren Geeshie Wiley en Elvie Thomas? Twee onbekende vrouwen die een paar van de grootste meesterwerken uit de blueshistorie hebben gemaakt en daarna spoorloos verdwenen. Sinds kort is er iets meer over hen bekend, maar die nieuwe feiten roepen alleen maar meer vragen op. ‘Hun mythe was dat er helemaal niets bestond waar je een mythe aan op kon hangen.’
De documentaire Ryuichi Sakamoto: Coda, onlangs op het IDFA, laat de Japanse componist zien in zijn voortdurende zoektocht naar nieuwe geluiden. Eigenlijk is hij op zoek naar eeuwigdurend geluid. In de roman The Sheltering Sky vond hij een mooi citaat dat iets heel wezenlijks blootlegt over ons zelfbewustzijn.
De loyaliteit tussen echtelieden is een goudmijn voor de literatuur, een schatkist vol mededogen. Je vergaloppeert je er snel aan, maar soms lukt het iemand om naar het hoogste te reiken. Zoals nu de Ierse auteur Bernard MacLaverty, in zijn roman Midwinter Break.
De kunst van het nietsdoen is verdwenen in Valbona. In een mum van tijd is het dorpje in de Albanese Alpen een regionaal centrum van milieuactivisme geworden. De voormalige eigenares van een New Yorkse boekwinkel probeert intussen het tij te keren. Het roept allerlei vragen op over het gevoel ergens bij te willen horen.